Indonesia
Blijf op de hoogte en volg Eva
20 Juli 2015 | India, Bāli
Indonesia!
Jaaa ein-de-lijk was het zo ver, 4 weken door Indonesië reizen. Och wat had ik er naar uitgekeken. Ik huppelde dan ook vrolijk mijn bedje uit toen om half 5 ’s ochtends mijn wekker afging. Vluchtig werkte ik mijn havermout papje naar binnen terwijl ik alles voor de 100e keer checkte. Ik besloot mezelf het lijden van het openbaar te vervoer te besparen en ging voor Uber. Deze Uber-meneer begon vrolijk tegen mij aan te babbelen, terwijl het voor mijn gevoel nog te vroeg was om zoveel te praten. Bezorgd keek hij me aan toen ik vertelde dat ik naar Indonesië ging. Vlieg je dan helemaal alleen? Vroeg hij vol verbazing. Als iets niet lukte moest ik hem maar bellen, drukte hij me op het hart. Lichtelijk verbaasd vroeg ik me af of ik er werkelijk zo hulpeloos uitzag?
Eenmaal in Indonesië geland stond Mardo mij al op te wachten, op naar de eerste bestemming: Ubud. Ik vond Ubud he-le-maal geweldig. Het was druk, een zooitje ongeorganiseerd maar toch werkte het. De eerste paar daagjes in Ubud was vooral relaxen, beetje de omgeving bekijken en natuurlijk lekker eten. Het eerste uitstapje was meteen een onvergetelijke. Onze tour-guide nam de groep mee de natuur in. Voor ik het wist liepen we door dorpen, rijstvelden en staken we een rivier over… alhoewel oversteken… het water kwam tot aan mijn borst dus het was meer zwemmen. Verwilderd en voldaan kwamen we weer terug bij het hotel aan.
Daarna stond Gili Air op de agenda! Na een fantastische vaartocht ( lees: kotsmisselijk) kwamen we aan. De Gili-Islands is zeker iets wat je niet moet overslaan als je in Indonesië bent. Ik was vooral gefascineerd dat het hoofd vervoer: paard en wagen. Het eiland is heel klein… maar zelfs op zo’n klein eiland kreeg ik het nog voor elkaar om te verdwalen… ach... Mardo en ik hebben hier ons duikbrevet gehaald. Achteraf gezien apart dat ik dat gedaan heb… Voor wie het nog niet weten, ik heb een hekel aan water! Ik heb jaaaaren over mijn zwemdiploma gedaan, ik vind het helemaal niet prettig om met mijn hoofd onderwater te gaan, in de zee ga ik liever niet verder dan heuphoogte. Het begin van mijn duiklessen verliep dan ook niet helemaal super. Maar ach… oefening baart kunst (en oke.. ik eiste alle aandacht van de duik instructeur op haha). De eerste keer in de zee duiken was echt onvergetelijk. Het is zo’n mooi moment als je onderwater gaat. De geluiden zijn anders, je ziet de zon door het helderblauwe water schijnen en je bent vooral geconcentreerd op je eigen ademhaling. Schildpadden, nemo-visjes-morene-roggen, we hebben het allemaal voorbij zien komen. Sea-world is er niks bij! Echter was ik zo met mezelf bezig en alle dingen die ik om me heen zag… dat ik totaaaaal geen aandacht meer aan mijn Buddy Mardo gaf… haha. Laten we het erop laten, als we maar met zijn tweeën waren geweest was het niet goed afgelopen…. (mijn excuses.. nogmaals!) We sloten zo’n beetje elke dag af met een goede pizza en een biertje, top tijd dus! Gili Air was daadwerkelijk geweldig en een mooie ervaring.
Na Gili Air hebben we de boot gepakt naar Lombok. Het grootste gedeelte van de bevolking is hier Moslim en het was Ramadan. Dit is echt een fan-tas-tische combinatie, vooral als je hotel bijna naast een moskee staat. 3 nachten lang heb ik geen oog dichtgedaan, als het sochtend rond 5 a 6 uur stopte was ik zooo dankbaar. Dus number one advice; ga niet als het Ramadan is ;-) Nog iets waar ik me zwaar aan irriteerde; ze spreken vrouwen liever niet aan. Oh oh oh wat kon ik me daar over opvreten. Verder was het eiland wel echt prachtig, heerlijk rustig, uitgestrekte stranden. We hebben een dag een waterval tour gedaan. Dat was zo tof. Onze gids was helemaal weg van foto’s maken, na een dagje toeren waren we dan ook zo’n 200 foto’s rijker (wat een ellende he). Maar wederom weer een geweldige, onvergetelijke tour gemaakt.
Om Lombok te verlaten moesten we weer op die fantastische boot. Gelukkig deze keer nergens last van, want ik had 3 nachten slaap in te halen. Het moment dat ik ging zitten sliep ik al en ik werd pas wakker toen we alweer in Bali aankwamen, uitgerust en wel.
We gingen gewoon weer vrolijk terug naar Ubud omdat dat toch wel erg goed was bevallen. En het was tijd voor mij om ein-de-lijk naar de kapper te gaan! Na 5 maanden was mijn uitgroei vreselijk en het was dan ook heerlijk om er niet meer als een sloeber uit te zien. In de dagen in Ubud hebben we ook weer veel uitstapjes gemaakt. Als eerste hebben we Mount Ragung, een van de vulkanen in Bali beklommen. Om 2 uur snachts werden we opgehaald om rond half 4 de tocht naar boven te beginnen. Eenmaal boven konden we de zonsopgang bekijken en werd er een ontbijtje voor ons bereid in de stoom van de vulkaan. Daarnaast hebben we een Quad tour gedaan waarin we door de natuur hebben kunnen crossen en natuurlijk niet te vergeten… een echte Balinese kookcursus. En verder… tja… Heeeel veel cocktailtjes en heel veel lekker eten. Ik stond verrast hoe heerlijk en goed eten ze hebben! (De 3 kilo extra die de weegschaal aangaf was ook een duidelijk bewijs …) Hoewel ik met mezelf had afgesproken om geen rauw voedsel te consumeren, heb ik echt nog veel rauwe vis gegeten… oeps, gelukkig niet ziek geweest in de 4 weken vakantie. Ik moet er misschien wel bij vermelden dat ik alle ‘dodgy’ plaatsen heb vermeden. Ja ik zal Bali zeker aanraden als je naar een land wilt en eten hoog op je lijstje staat.
Voor ieder die besluit om naar Ubud te gaan, be aware! Ze hebben er apen… Ik ben persoonlijk niet zo weg van de apen.. evenmin was Mardo. Die apen zijn twee keer bijna Mardo’s dood geworden. Een keer omdat eentje recht op hem sprong om eten af te pakken… (in plaats van hulp te bieden kon ik mijn lach natuurlijk niet inhouden) en een andere keer omdat een aap bijna in onze hotelkamer stond. Ik miepte zo hard bij het zien van die aap, dat Mardo bijna zijn nek brak toen ik krijsend om hulp schreeuwde. Echter was mijn noodkreet al genoeg om de aap een hartverzakking te bezorgen.
Na Ubud stond Kuta op de planning… Kuta was even een hele cultuurshock. Dit is namelijk echt een drukke toeristische strandplaats. Felverlichte MacDonalds en Starbucks, grote winkelcentra en … dikke te zon (rood)gebruinde toeristen… ieh!! Kuta was heerlijk om te zijn, maar wel echt een plek om een paar daagjes te blijven en lekker aan het strand te chillen. Hier kon je wel ook heerlijke sushi eten!
Vrijdag werd ons al verteld dat er vluchten gecanceld werden ivm een onrustige vulkaan. Lachend concludeerde we dat we best nog wel 2 weekjes langer wilde blijven. Lang leven de lol, hihi. Echter, toen zondag de vluchten werden geannuleerd vonden we het toch minder leuk. De visums verliepen, wat betekende dat we ‘illegaal’ in het land waren, de banken zouden voor 2 weken sluiten, ik kon geen contact krijgen met mijn vliegtuigmaatschappij, de uni begon alweer en mij werd verteld dat het daadwerkelijk nog wel 2 weken kon duren voordat er weer vluchten naar Australië gingen. Mardo kon, gelukkig, maandag weer naar huis vliegen en toen ik alleen achter bleef raakte ik toch wel even lichtelijk in paniek.
Ik besloot gewoon bij een incheckbalie in de rij te gaan staan en legde mijn verhaal uit, en gelukkig kon ik op dinsdag terug vliegen, via Sydney weliswaar, maar dat is beter dan vast zitten in Kuta. Ik hoorde later dat toen we bijna gingen opstijgen het vliegtuig wilde terugdraaien om toch niet te vliegen… wat was dat een ellende geweest als ze echt waren teruggegaan!! Eenmaal weer terug aangekomen in Brisbane was ik dan ook opgelucht.
Ik was best benieuwd hoe het zou aanvoelen om naar ‘huis’ te gaan. Daarmee bedoel ik … hoe zou het voelen om naar Brisbane terug te gaan ipv naar Nederland? Tot mijn grote verbazing voelde Brisbane echt aan als thuis. Ik was helemaal blij om weer in ‘mijn eigen huisje’ te zijn en weer gezellig mijn vrienden te zien.
Al met al heb ik een heerlijke 4 weken gehad in Indonesie… Ik kan waarschijnlijk wel zeggen dat het een van de mooiste en leukste vakanties is geweest die ik ooit heb gehad. Ik heb 4 weken optimaal genoten en zoveel mooie nieuwe ervaringen opgedaan.
Jaaa ein-de-lijk was het zo ver, 4 weken door Indonesië reizen. Och wat had ik er naar uitgekeken. Ik huppelde dan ook vrolijk mijn bedje uit toen om half 5 ’s ochtends mijn wekker afging. Vluchtig werkte ik mijn havermout papje naar binnen terwijl ik alles voor de 100e keer checkte. Ik besloot mezelf het lijden van het openbaar te vervoer te besparen en ging voor Uber. Deze Uber-meneer begon vrolijk tegen mij aan te babbelen, terwijl het voor mijn gevoel nog te vroeg was om zoveel te praten. Bezorgd keek hij me aan toen ik vertelde dat ik naar Indonesië ging. Vlieg je dan helemaal alleen? Vroeg hij vol verbazing. Als iets niet lukte moest ik hem maar bellen, drukte hij me op het hart. Lichtelijk verbaasd vroeg ik me af of ik er werkelijk zo hulpeloos uitzag?
Eenmaal in Indonesië geland stond Mardo mij al op te wachten, op naar de eerste bestemming: Ubud. Ik vond Ubud he-le-maal geweldig. Het was druk, een zooitje ongeorganiseerd maar toch werkte het. De eerste paar daagjes in Ubud was vooral relaxen, beetje de omgeving bekijken en natuurlijk lekker eten. Het eerste uitstapje was meteen een onvergetelijke. Onze tour-guide nam de groep mee de natuur in. Voor ik het wist liepen we door dorpen, rijstvelden en staken we een rivier over… alhoewel oversteken… het water kwam tot aan mijn borst dus het was meer zwemmen. Verwilderd en voldaan kwamen we weer terug bij het hotel aan.
Daarna stond Gili Air op de agenda! Na een fantastische vaartocht ( lees: kotsmisselijk) kwamen we aan. De Gili-Islands is zeker iets wat je niet moet overslaan als je in Indonesië bent. Ik was vooral gefascineerd dat het hoofd vervoer: paard en wagen. Het eiland is heel klein… maar zelfs op zo’n klein eiland kreeg ik het nog voor elkaar om te verdwalen… ach... Mardo en ik hebben hier ons duikbrevet gehaald. Achteraf gezien apart dat ik dat gedaan heb… Voor wie het nog niet weten, ik heb een hekel aan water! Ik heb jaaaaren over mijn zwemdiploma gedaan, ik vind het helemaal niet prettig om met mijn hoofd onderwater te gaan, in de zee ga ik liever niet verder dan heuphoogte. Het begin van mijn duiklessen verliep dan ook niet helemaal super. Maar ach… oefening baart kunst (en oke.. ik eiste alle aandacht van de duik instructeur op haha). De eerste keer in de zee duiken was echt onvergetelijk. Het is zo’n mooi moment als je onderwater gaat. De geluiden zijn anders, je ziet de zon door het helderblauwe water schijnen en je bent vooral geconcentreerd op je eigen ademhaling. Schildpadden, nemo-visjes-morene-roggen, we hebben het allemaal voorbij zien komen. Sea-world is er niks bij! Echter was ik zo met mezelf bezig en alle dingen die ik om me heen zag… dat ik totaaaaal geen aandacht meer aan mijn Buddy Mardo gaf… haha. Laten we het erop laten, als we maar met zijn tweeën waren geweest was het niet goed afgelopen…. (mijn excuses.. nogmaals!) We sloten zo’n beetje elke dag af met een goede pizza en een biertje, top tijd dus! Gili Air was daadwerkelijk geweldig en een mooie ervaring.
Na Gili Air hebben we de boot gepakt naar Lombok. Het grootste gedeelte van de bevolking is hier Moslim en het was Ramadan. Dit is echt een fan-tas-tische combinatie, vooral als je hotel bijna naast een moskee staat. 3 nachten lang heb ik geen oog dichtgedaan, als het sochtend rond 5 a 6 uur stopte was ik zooo dankbaar. Dus number one advice; ga niet als het Ramadan is ;-) Nog iets waar ik me zwaar aan irriteerde; ze spreken vrouwen liever niet aan. Oh oh oh wat kon ik me daar over opvreten. Verder was het eiland wel echt prachtig, heerlijk rustig, uitgestrekte stranden. We hebben een dag een waterval tour gedaan. Dat was zo tof. Onze gids was helemaal weg van foto’s maken, na een dagje toeren waren we dan ook zo’n 200 foto’s rijker (wat een ellende he). Maar wederom weer een geweldige, onvergetelijke tour gemaakt.
Om Lombok te verlaten moesten we weer op die fantastische boot. Gelukkig deze keer nergens last van, want ik had 3 nachten slaap in te halen. Het moment dat ik ging zitten sliep ik al en ik werd pas wakker toen we alweer in Bali aankwamen, uitgerust en wel.
We gingen gewoon weer vrolijk terug naar Ubud omdat dat toch wel erg goed was bevallen. En het was tijd voor mij om ein-de-lijk naar de kapper te gaan! Na 5 maanden was mijn uitgroei vreselijk en het was dan ook heerlijk om er niet meer als een sloeber uit te zien. In de dagen in Ubud hebben we ook weer veel uitstapjes gemaakt. Als eerste hebben we Mount Ragung, een van de vulkanen in Bali beklommen. Om 2 uur snachts werden we opgehaald om rond half 4 de tocht naar boven te beginnen. Eenmaal boven konden we de zonsopgang bekijken en werd er een ontbijtje voor ons bereid in de stoom van de vulkaan. Daarnaast hebben we een Quad tour gedaan waarin we door de natuur hebben kunnen crossen en natuurlijk niet te vergeten… een echte Balinese kookcursus. En verder… tja… Heeeel veel cocktailtjes en heel veel lekker eten. Ik stond verrast hoe heerlijk en goed eten ze hebben! (De 3 kilo extra die de weegschaal aangaf was ook een duidelijk bewijs …) Hoewel ik met mezelf had afgesproken om geen rauw voedsel te consumeren, heb ik echt nog veel rauwe vis gegeten… oeps, gelukkig niet ziek geweest in de 4 weken vakantie. Ik moet er misschien wel bij vermelden dat ik alle ‘dodgy’ plaatsen heb vermeden. Ja ik zal Bali zeker aanraden als je naar een land wilt en eten hoog op je lijstje staat.
Voor ieder die besluit om naar Ubud te gaan, be aware! Ze hebben er apen… Ik ben persoonlijk niet zo weg van de apen.. evenmin was Mardo. Die apen zijn twee keer bijna Mardo’s dood geworden. Een keer omdat eentje recht op hem sprong om eten af te pakken… (in plaats van hulp te bieden kon ik mijn lach natuurlijk niet inhouden) en een andere keer omdat een aap bijna in onze hotelkamer stond. Ik miepte zo hard bij het zien van die aap, dat Mardo bijna zijn nek brak toen ik krijsend om hulp schreeuwde. Echter was mijn noodkreet al genoeg om de aap een hartverzakking te bezorgen.
Na Ubud stond Kuta op de planning… Kuta was even een hele cultuurshock. Dit is namelijk echt een drukke toeristische strandplaats. Felverlichte MacDonalds en Starbucks, grote winkelcentra en … dikke te zon (rood)gebruinde toeristen… ieh!! Kuta was heerlijk om te zijn, maar wel echt een plek om een paar daagjes te blijven en lekker aan het strand te chillen. Hier kon je wel ook heerlijke sushi eten!
Vrijdag werd ons al verteld dat er vluchten gecanceld werden ivm een onrustige vulkaan. Lachend concludeerde we dat we best nog wel 2 weekjes langer wilde blijven. Lang leven de lol, hihi. Echter, toen zondag de vluchten werden geannuleerd vonden we het toch minder leuk. De visums verliepen, wat betekende dat we ‘illegaal’ in het land waren, de banken zouden voor 2 weken sluiten, ik kon geen contact krijgen met mijn vliegtuigmaatschappij, de uni begon alweer en mij werd verteld dat het daadwerkelijk nog wel 2 weken kon duren voordat er weer vluchten naar Australië gingen. Mardo kon, gelukkig, maandag weer naar huis vliegen en toen ik alleen achter bleef raakte ik toch wel even lichtelijk in paniek.
Ik besloot gewoon bij een incheckbalie in de rij te gaan staan en legde mijn verhaal uit, en gelukkig kon ik op dinsdag terug vliegen, via Sydney weliswaar, maar dat is beter dan vast zitten in Kuta. Ik hoorde later dat toen we bijna gingen opstijgen het vliegtuig wilde terugdraaien om toch niet te vliegen… wat was dat een ellende geweest als ze echt waren teruggegaan!! Eenmaal weer terug aangekomen in Brisbane was ik dan ook opgelucht.
Ik was best benieuwd hoe het zou aanvoelen om naar ‘huis’ te gaan. Daarmee bedoel ik … hoe zou het voelen om naar Brisbane terug te gaan ipv naar Nederland? Tot mijn grote verbazing voelde Brisbane echt aan als thuis. Ik was helemaal blij om weer in ‘mijn eigen huisje’ te zijn en weer gezellig mijn vrienden te zien.
Al met al heb ik een heerlijke 4 weken gehad in Indonesie… Ik kan waarschijnlijk wel zeggen dat het een van de mooiste en leukste vakanties is geweest die ik ooit heb gehad. Ik heb 4 weken optimaal genoten en zoveel mooie nieuwe ervaringen opgedaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
